Pink Walkers Succes!

Waarheen voert de reis? Naar Drenthe! Assen om precies te zijn. In stijl dankzij het spoordeel van de NS

Het eerste stuk met de stoptrein. Grappig als je dan de sneltrein ziet waarmee je 10 minuten later zult vertrekken. Het bericht dat ik uitstuurde naar Leny was dan ook “In die trein zit ik”.

Of je nu 6, 10 of 16 kilometer loopt, dat maakt niet uit! Als je meeloopt bij Pink Walk is iedere loper belangrijk.

We zijn in Westerbork. De erehaag voor als we terugkomen staat klaar. De roze loper is uitgerold. We gaan dit doen!

Elk jaar kan je je Hartewens kwijt! Dit was om half 10 ’s ochtends. Bij de finish ’s middags hing het raster helemaal vol.

4 oktober, herfst. En dat is te merken. Het is erg mistig en daardoor wat killer. Gelukkig worden we snel warm van het lopen.

Overal hingen roze schoenen en stonden bordjes om ons de weg te wijzen.

Natuurlijk is het Drentse landschap prachtig. Door de mist, dauw en de spinnenwebben een fotomoment waard.

Nog snel een tweede foto en daarna weer verder lopen…

Op een later moment klaarde het iets op. Het spookachtige / magische gaat van de foto’s af en er blijft prachtige natuur over.

Heel in de verte zie je de roze stoet. 6, 10 en 16 kilometer lopers allemaal op weg naar de eindstreep!

Met Runkeeper als vriend hebben we bijgehouden hoe we gelopen hebben.

Vorig jaar een roze gerbera, nu een prachtige roos als dank je wel.

Symbolisch voor Pink Ribbon, Pink Walk maar vooral voor een heel bijzondere vriendschap. Gedragen aan de linkerpols zodat deze het dichtst bij mijn hart zit.

Volgend jaar zijn we er weer bij! Tot 2 oktober 2016!

Pink Walk 2015

Voor het tweede jaar word mijn Facebook-pagina langzaam roze. En dit jaar dus ook een echte roze “Shirley’s Wereld“.

Vorige jaar werd het ingezet als wij-tijd voor Leny en mij. Het begon met een what’s app bericht en eindigde in een loop van 10 kilometer waarvoor we aardig wat sponsorgeld bij elkaar wisten te sprokkelen. Tijdens het lopen wisten we het eigenlijk al zeker, in 2015 gingen we dit weer doen. Iets gezelligs voor ons wat gelijk ook zo’n enorm goed doel ten goede kwam. Een loop die op meerdere fronten een warm gevoel in ons hart bracht.

We wisten ook zeker dat die 10 kilometer best uitgebreid kon worden naar 16 kilometer. Zodra het dan ook mogelijk was hebben we ons ingeschreven voor dit jaar. Het blog op onze actiesite Keep Hope We’re Walking werd nieuw leven ingeblazen er we hebben ons streefbedrag opgehoogd van € 100,00 vorig jaar naar € 200,00 dit jaar.

Leny heeft zichzelf getraind door al de nodige afstanden gewandeld te hebben. En eerlijk is eerlijk, dat viel soms best tegen. Een wandeling in looppas van zo’n 13 kilometer, alleen… Het vergt de nodige wilskracht. Dik respect van mijn zijde!

Want met z’n twee of in een groep gaat het ongemerkt sneller. De kilometers worden makkelijker afgelegd. Tenminste die hoop heb ik dan stiekem. Want ook dit jaar ga ik ongetraind van start. Met de wetenschap dat het vorig jaar heel goed te doen was. Ik realiseer me dat die zes kilometer extra net mijn bottleneck kan worden. Maar desnoods ga ik kruipend of op mijn tandvlees verder. Alles voor dit goede doel.

Zaterdagavond vertrek ik met mijn “Pink Walk Gear” naar het mooie Drenthe. Dan ga ik, voor het eerst sinds jaren, weer logeren bij Leny. Het zal vast een gezellige avond worden, gevolgd door een prachtige dag. Leny en ik hebben vast genoeg te kletsen en te lachen. Ze voorspellen, in tegenstelling tot vorig jaar, fatsoenlijk, droog weer. En net als vorig jaar zal de dag in sfeer met beide gezinnen afgesloten worden.

Ik nodig jullie uit om ons te volgen via de actiesite. Om, als het gemist kan worden, een donatie te doen en ons te helpen om ons streefbedrag vol te krijgen. In verband met privacy is het soms lastig, maar ik zal proberen om een foto-blog te maken van onze Pink Walk. Een sfeerimpressie van onze wandeling. Waarbij hopelijk het gevoel dat Leny en ik bij Pink Walk hebben overgebracht wordt op jullie.